मृत्यु उपत्यका होइन मेरो देश
नबारूण भट्टाचार्य
म थुक्क भन्छु
आफ्नो छोराको मृत शरीरलाई चिन्न डराउने बाबुलाई
त्यस अवस्थामा पनि लाजै नमानी सहज भएर बस्ने
त्यो दाजुलाई पनि म थुक्क भन्छु
दिनदहाडैको यस्तो रगतको होलीप्रति प्रतिशोधमा नउठ्ने
ती शिक्षक, बुद्धिजीवी, कवि र कर्मचारीहरूलाई पनि
म थुक्क भन्छु ।
आठओटा मृत शरीर
चेतनाको प्रकाशपुञ्ज बनेर सडकमा लडिरहेका छन्
छिनछिनमा हतप्रभ भइरहेको छु म
आठ जोडा आँखाहरू मेरो सपनामा आउँछन्
म आक्रोसित हुन्छु,
म पागलझैँ हुनथाल्छु
म आफैँले आफ्नो हत्या गरौँ पूरै पढ्नुहोस् ;
प्रतिक्रिया